Behandelingsstrategieen bij chronische depressie en dysthemie

Bij ongeveer tien tot twintig procent van de patiënten met een depressie, kent de depressie een chronisch verloop. De prevalentie van dysthymie is ongeveer drie procent. Terwijl over de behandeling van acute depressie een enorme hoeveelheid boeken verkrijgbaar is, is over de behandeling van de relatief grote groep patiënten met chronische depressie nog maar weinig geschreven.

Dit boek is een van de eerste boeken in het Nederlands taalgebied dat expliciet ingaat op dit onderwerp. En dat is volgens de auteurs ook nodig; zij hebben het vermoeden dat patiënten met een chronische depressie vaak ondergediagnosticeerd en onderbehandeld worden. Bovendien is het behandelen van deze patiënten voor de behandelaar geen eenvoudige taak. Men wordt geconfronteerd met een patiënt die al lang, soms levenslang, ziek is. En die daarbij zelf niet gelooft dat herstel mogelijk is. Ook de directe omgeving is gewend geraakt aan de depressie: men kent de patiënt niet anders dan ziek.

Dit boek wil duidelijk maken dat vooruitgang zeker mogelijk en zelfs waarschijnlijk is, mede door de komst van een aantal nieuwe, met name psychotherapeutische, behandelmethoden.
In dit boek is daarom de huidige kennis over diagnostiek en behandeling van chronische depressie en dysthymie op een heldere en praktische manier verzameld. Het is bedoeld voor psychiaters, psychotherapeuten, artsen en andere professionals die patiënten behandelen met chronische depressie en dysthymie. De auteurs hopen hiermee bij te dragen aan een betere behandeling van deze vaak vergeten groep patiënten.

De ontwikkeling van de serie Behandelingsstrategieën is een initiatief van Cure & Care Development. CCD wil hiermee een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van standaarden en strategieën die leiden tot kwaliteits– en efficiencyverbetering in de (geestelijke) gezondheidszorg.

Voor wie?

Het is bedoeld voor psychiaters, psychotherapeuten, artsen en andere professionals die patiënten behandelen met chronische depressie en dysthymie. De auteurs hopen hiermee bij te dragen aan een betere behandeling van deze vaak vergeten groep patiënten.