Nieuw nummer Tijdschrift voor Psychoanalyse verschenen: 'Een nummer voor de praktijk'

In zijn bijdrage over autonomie en verbondenheid maakt De Wolf duidelijk hoe vanuit het werk van Ferenczi de externe reële relatie en het trauma belang hebben gekregen in psychoanalytische therapie. De laatste zin vat kernachtig samen waar het in ons werk om gaat: 'Om troost en betekenisverlening, om ‹‹communiceren met›› en zich ‹‹adapteren aan›› de buitenwereld, om het ‹‹reguleren van›› het contact met de ander en om het creëren van een innerlijk leven'.

In het volgend artikel illustreert Nicolai met behulp van klinische vignetten hoe tijdens de behandeling van traumapatiënten vaak collusies ontstaan, waarbij de patiënt opnieuw dreigt getraumatiseerd te worden. Volgens haar verschaft de theorie van Benjamin een metatheoretische blik op belangrijke concepten uit de mbt-richting. Ze beschouwt het niet als haar taak om almachtig, alwetend en vrij van schuld te zijn, wel om empathische breuken te repareren en op die manier de symbolische derde en de morele derde in ere te herstellen. Dit gratis artikel kunnen ook niet-abonnees lezen.

In psychoanalytische therapieën wordt de focus steeds meer gelegd op verlies- en traumaverwerking. De Rijdt beschrijft in het derde artikel een psychotische adolescente en verwijst onder andere naar het psychotische deel dat de afwezigheid van het object niet kan verdragen en de realiteit van het verlies ontkent.

Het laatste artikel van Shulman biedt hierbij inspiratie wanneer hij het heeft over de autistische delen. Zijn patiënten verkeren niet voortdurend in een staat van autisme. Er zijn vluchtige en geïsoleerde momenten van een potentieel verder ontwikkelde, meer verbonden geestestoestand. En, net als de geestestoestanden en contactmomenten van zuigelingen, kunnen deze betekenis, vorm en leven krijgen door vergelijkbare methoden van spiegelen, versterken, nadrukkelijke erkenning of modulatie. Deze manier van het toekennen van betekenis is niet minder belangrijk dan verbale en symbolische gedachten, betekenis en communicatie. Wellicht geldt dit voor alle patiënten: is het niet belangrijk dat we het juiste moment afwachten tot de patiënt kan horen wat we hem/haar willen zeggen? De juiste toon vinden, markeren en spiegelen, bevestigen en erkennen, een basishouding van steun en troost. Ons spreken bevat muzikale en poëtische dimensies die minstens even belangrijk zijn als de inhoud van onze interpretaties.