Handboek KOP-model

De ggz verandert in hoog tempo. Dankzij de versterkte basis-ggz in Nederland en de eerstelijnspsychologie in Vlaanderen is de drempel voor psychische hulp aanzienlijk verlaagd. Deze grotere instroom vraagt van de ggz een andere benadering: kortere behandelingen met nadruk op het versterken van de zelfredzaamheid van de patiënt. Het KOP-model sluit aan bij deze ontwikkeling.

KOP: Klacht = Omstandigheden x Persoonskenmerken

Het KOP-model is een praktisch werkmodel waarmee de patiënt inzicht krijgt in de oorzaken van de klachten, wat er aan gedaan kan worden en vooral wat hij of zij er zélf aan kan doen. De formule K = O x P (KOP) vat op eenvoudige wijze de kern van het probleem samen: 'Hoe kun je verklaren dat klachten (K) niet uit de lucht komen vallen, maar het gevolg zijn van de combinatie van gebeurtenissen of life events (O) en de manier waarop men daarmee omgaat (P)?' De generalistische aanpak maakt het model uitstekend geschikt voor de behandeling van patiënten met - uiteenlopende - milde tot matige psychische klachten.

KOP-model in theorie en praktijk

Het boek bestaat uit drie delen. Het eerste deel beschrijft het theoretische fundament van het werkmodel. Diverse invalshoeken, zoals het belang van een generalistische werkhouding en de rol van e-health worden besproken en geïllustreerd met casussen. In het tweede deel komt de toepassing van het KOP-model bij verschillende doelgroepen aan de orde, zoals kinderen en jongeren, allochtonen en mensen met chronisch psychiatrische problematiek. Het laatste deel gaat in op randvoorwaarden die van belang zijn bij het uitvoeren van behandelingen in de basis-ggz.

Bekijk het inkijkexemplaar van Handboek KOP-model >>

Voor wie?

Het Handboek KOP-model is een aanrader voor alle behandelaren in de basis- en de eerstelijnsggz, in Nederland en Vlaanderen. Psychologen, sociaal-psychiatrisch verpleegkundigen, POH's-ggz en maatschappelijk werkers kunnen met dit boek hun werkwijze aanpassen en uitbreiden.

Herziening van Kortdurende psychologische interventies voor de eerste lijn (2010).