Leerboek psychotherapie

Het beroep van psychotherapeut maakte de laatste jaren stormachtige ontwikkelingen door. De verschillende psychotherapeutische tradities lijken te convergeren, fundamenteel wetenschappelijk onderzoek in de neurobiologie speelt in toenemende mate een rol en ‘evidence-based’ is een belangrijk argument geworden voor het verbreiden van behandelvormen.

Dit gaf aanleiding tot het samenstellen van een Leerboek psychotherapie. Het leerboek laat zich daarbij niet beperken door het decennialang geldende gegeven dat een psychotherapeut moet kiezen voor één (of soms twee) van de klassieke psychotherapeutische tradities. Recente belangrijke ontdekkingen op het gebied van informatieverwerking, gehechtheid en de samenhang van neurobiologie en psychologie hebben geen speciale affiniteit met één referentiekader. Reden genoeg om de verschillende referentiekaders als ondersoorten te zien van een groter geheel: de psychotherapie.

De hoofdstukindeling wordt in dit leerboek dan ook niet bepaald door de psychotherapeutische tradities, maar door een thematische opbouw. Deze ordening mag nieuw en schooloverstijgend zijn, de inhoud is grotendeels vertrouwd – de moderne psychotherapie staat op de schouders van de reuzen die in de klassieke referentiekaders het voortouw hebben genomen zoals: Rogers, Freud, Skinner, Beck, Bateson, Yalom, Gendlin, Mahler en Palazzoli. Het gedachtegoed en de klinische bijdragen uit al deze scholen zijn terug te vinden in de hoofdstukken.

Het is een omvangrijk boek geworden dat onmisbaar zal blijken bij de scholing en nascholing van Nederlandse en Vlaamse professionals in de geestelijke gezondheidszorg.