Behandelprotocol Verzamelstoornis

Het behandelprotocol Verzamelstoornis is gebaseerd op het werk van Gail Steketee en Randy Frost en beschrijft een cognitief-gedragstherapeutische behandeling van 28 therapeutische sessies en aanvullende ambulante ondersteuning.

Nieuwe classificatie

Verzamelstoornis is een nieuwe classificatie in de DSM-5. Het gaat om een chronische, ernstige psychiatrische aandoening waarin mensen in de loop van hun leven in toenemende mate vastlopen.

Wanneer is er sprake van een verzamelstoornis?
Er is sprake van een verzamelstoornis wanneer mensen veel moeite ervaren bij het wegdoen van spullen. Ook als deze waardeloos zijn en leefruimten onleefbaar worden vanwege de hoeveelheid spullen die erin staan, blijft er desondanks een sterke drang om spullen mee te nemen. Deze symptomen worden niet veroorzaakt door een medische aandoening of een mentale stoornis (zoals obsessies bij dwangstoornis). Zorgverleners komen vaak pas in beeld wanneer de gevolgschade aanzienlijk is. Grote delen van het huis zijn onleefbaar en onveilig geworden, het sociale leven vindt alleen nog buitenshuis plaats, familieleden zijn afgehaakt, de dagelijkse zelfverzorging is beperkt (iemand kan bijvoorbeeld niet meer koken of douchen) en thuis activiteiten ondernemen is vrijwel onmogelijk.

Behandeling

Gezien de complexiteit van het probleem is een behandeling niet eenvoudig uit te voeren. Om verandering te bewerkstelligen is een multidisciplinaire, intensieve aanpak nodig. Bij de uitvoering van dit behandelprotocol zijn een cognitief-gedragstherapeut (behandelaar) en een thuisbegeleider betrokken, die de behandeling op elkaar afstemmen. Het behandelprotocol bestaat uit een handleiding voor de therapeut en de thuisbegeleider en een werkboek voor de cliënt. Het werkboek is ook los verkrijgbaar.

De behandeling telt zes fasen:

1. Wat is een verzamelstoornis?
2. Verminderen van het meenemen van spullen
3. Cognitieve therapie
4. Ordenen en organiseren
5. Wegdoen van spullen
6. Terugvalpreventie en afronding