Kinderen zoeken de oplossing voor een onhoudbare leefsituatie soms noodgedwongen door te fantaseren en zo een illusoire wereld te scheppen die nog enigszins te verdragen valt.
Het wandelend hoofd gaat over mensen die als kind deze route gevolgd hebben. Uitgaande van huidige psychoanalytische inzichten maakt Ladan duidelijk dat het gaat om een verarming in het contact, zowel met zichzelf als met de ander.
Mede aan de hand van romanpersonages als Dorian Gray en Bastiaan Balthasar Boecks, beschrijft Ladan waarom sommige kinderen niet genoeg lijken te hebben aan de troostende grootheidsfantasieën van de gewone ontwikkeling, maar hun toevlucht moeten nemen tot de geheime fantasie een uitzondering te zijn. Ook besteedt Ladan aandacht aan de psychoanalytische techniek.